سینمای چین

امروزه هیچ کس دقیقاً نمی داند سینمای چین از کجا شروع و به کجا ختم می شود. سینمایی که ما آن را چینی می نامیم حداقل از سه صنعت تشکیل شده است - سرزمین اصلی چین، هنگ کنگ و تایوان. این صنایع فعالانه همکاری می کنند، اما در شرایط سیاسی و اقتصادی متفاوتی وجود دارند و حتی نامزدهای اسکار آنها به طور جداگانه نامزد می شوند. فیلم های آبی زبان نیز در سنگاپور، مالزی و تایلند تولید می شوند. اما جهت گیری زبان به دلیل این واقعیت که هیچ زبان چینی واحدی وجود ندارد، واضح نیست. در مناطق مختلف، فیلم ها ممکن است به گویش های ماندارین، کانتونی و دیگر لهجه ها تولید شوند. علاوه بر این، ممکن است چندین زبان در فیلم های چینی شنیده شود. در نهایت، فیلم هایی هستند که به سادگی به زبان انگلیسی ساخته می شوند. 

حتی 20 سال پیش سینمای استانی بود که از حمایت دولتی برخوردار است و فقط می توان روی جوایز جشنواره برای فیلم های هنری حساب کرد. در سال 2002، فروش باکس آفیس چین تنها 130 میلیون دلار بود و از نظر تعداد سینماهای سرانه، چین آخرین رتبه در جهان بود.

دستاوردها :

در سال 2002 بود که دولت چین نگران اصلاحات در عرصه سینما بود و بلافاصله تولید، توزیع و توزیع را به قوانین بازی در بازار منتقل کرد. در مواجهه با نیاز به کار بر اساس قوانین بازار، فیلمسازان چینی عصبانیت نکردند و خواستار بازگشت نظم دولتی نشدند، بلکه شروع به یادگیری نحوه فیلمبرداری ژانر، فیلم های تماشاگر و از همه - از هالیوود گرفته تا هنگ کنگ. و جامعه چینی که توسعه سریع و قشربندی اجتماعی را تجربه می کند، داستان های جالب زیادی به آنها داد.

در طول 15 سال، درآمد سینما در چین سالانه یک سوم افزایش یافته است و هر روز یک مالتی پلکس جدید با حدود 10-15 صفحه نمایش در این کشور افتتاح می شود. بسیاری از استودیوهای فیلم خصوصی ظاهر شده اند که امروزه فیلم های اصلی را تولید می کنند. در سال 2012، چین از نظر توزیع فیلم پس از ایالات متحده در رتبه دوم جهان قرار گرفت. در سه ماهه اول سال 2018، برای اولین بار در تاریخ، توزیع فیلم در چین از آمریکای شمالی (مجموع ایالات متحده و کانادا) پیشی گرفت. در پایان سال 2018، توزیع فیلم چینی 8.9 میلیارد دلار درآمد داشت و در بیست فیلم پردرآمد چینی سال، تقریباً نیمی از باکس آفیس (41%)  روی عکس ها افتاد . از کارگردانان نوپا . این نشان می‌دهد که چینی‌ها تحصیلات سینمایی مناسبی دارند: کارگردانان جوان به سمت فیلم‌های ژانر گرایش دارند و با موفقیت آن‌ها را می‌سازند. از میان سه فیلم پرفروش سال، یکی توسط یک بازیگر ساخته شده است.

در عرض چند سال، سینمای چین به یک صنعت تجاری قدرتمند تبدیل شده است که با تولید فیلم هایی از همه ژانرهای قابل تصور، از ترسناک تا موزیکال، با سرمایه گذاری خصوصی و جذب میلیون ها بیننده و نه تنها چینی، تبدیل شده است.

موفقیت صنعت فیلم چین بازتابی از توسعه اقتصادی کلی کشور، شهرنشینی سریع آن و رشد طبقه متوسطی است که در حال حاضر از کل جمعیت ایالات متحده بیشتر است. اما حتی بیشتر از آن، نتیجه یادگیری و انعطاف فیلمسازان چینی است.

معایب:

مشکل اصلی سینمای چین سانسور است که به دلیل غیرقابل پیش بینی بودنش بدنام است. برخلاف تصور رایج، اکثر ممنوعیت های سانسور مربوط به ایدئولوژی نیست، بلکه به این دلیل است که چین سیستم محدودیت سنی ندارد و کودکان می توانند هر فیلمی را تماشا کنند. 

ضربه دیگر به صنعت سینما، تشدید سیاست های مالیاتی بود. سال‌هاست که سینمای چین فرار مالیاتی را از طریق سیستم قراردادهای دوگانه یین یانگ انجام می‌دهد: یک قرارداد نشان دهنده مقدار کمی از هزینه است و به مالیات می‌پردازد و دومی، غیررسمی، مبلغ واقعی. تفاوت بین این قراردادها می تواند چندین میلیون دلار باشد.

تولیدات مشترک در چین به سه نوع تقسیم می شوند. اولی فیلم هایی هستند که صرفاً توسط شرکت های چینی تامین مالی می شوند. نوع دوم فیلم هایی است که با مشارکت استودیوهای چینی و در چین فیلمبرداری شده است، اما با گروه های فیلمبرداری خارجی و منابع مالی. سومین فیلم، فیلم هایی است که حداقل یک سوم عوامل و بازیگران آن چینی هستند و طرح داستان به نوعی با تاریخ یا فرهنگ چین مرتبط است. همه تولیدات مشترک ورود یک فیلم به سینماهای چین را آسان می کند، اما فقط فیلم های نوع سوم توسط مقامات جمهوری خلق چین به عنوان سینمای ملی در نظر گرفته می شوند. رهبر از نظر تولید مشترک از این نوع هنگ کنگ و در میان کشورهای غربی - ایالات متحده آمریکا و استرالیا است.

سینمای تایوان

سینمای جمهوری چین، (سینمای تایوان) بخشی از سینمای چینی زبان است که شامل سینمای جمهوری خلق چین و سینمای هنگ کنگ نیز می شود. تاریخ سینمای تایوان به بیش از صد سال پیش باز می گردد.

دوره ژاپن

سینما در زمان اشغال جزیره توسط ژاپنی ها به تایوان آورده شد. اولین فیلم چینی درست در سال 1901 در تایوان فیلمبرداری شد. فیلم های بلند در دهه 1920 ظاهر شدند. در این دوره، پایه تولید گذاشته شد.

دوره شانگهای

توسعه در سال 1945-1949 ادامه یافت، زمانی که تایوان به جمهوری چین بازگردانده شد و شانگهای پایتخت سینما شد. با وجود کمی سردرد نسبت به فیلم های چینی، فیلم چینی «آب های چشمه به شرق می ریزد» بسیار محبوب بود. به طور کلی، با رشد کمی در تولید، سینما تا حد زیادی به عنوان یک شکل از توزیع سینمای خارجی باقی مانده است.

سینمای گویشی

دوره 1949 تا 1963 دوران سختی برای فیلمسازی بود. این فیلم موضوع زندگی مشترک بین تایوانی ها و چینی ها را منعکس می کرد. مقایسه لهجه های زبان چینی به موضوع بسیاری از نقاشی ها تبدیل شده است که اولین آنها نقاشی "نوادگان امپراطور زرد" بود. این فیلم ها برای مدت طولانی محبوب بوده اند.

دموپلیزاسیون (1963-1982)

تایوان با قدرتمند شدن از نظر اقتصادی، انگیزه هایی برای توسعه سینماتوگرافی به دست آورده است. از دهه 1960 بیش از 5000 فیلم ساخته شده است. [2]  در این سالها، چهار کارگردان سینما بودند که شکوه سینمای تایوان را رقم زدند که در میان آنها اولین لی زینگ است. فیلم های برجسته لی سین عبارتند از: "عمق احساسات یک دختر خاموش" (啞女情深، همسر خاموش، 1965)، "اعدام پاییزی" و "تاریخ شهر". سینمای او به لطف ارزش های مشترک چینی به محبوبیت دست یافت. دومین کارگردان بزرگ بای جینگروی بود که تحت تأثیر نئورئالیسم ایتالیایی فیلم می ساخت. فیلم «تنهایی در هفده سالگی» او جالب است که از گرویدن به مسیحیت می گوید. یکی از مشهورترین کارگردانان لی هانشیانگ است که حماسه تاریخی " شیشی " را درباره یک صیغه امپراتوری خلق کرد. کارگردان دیگر، هو جین‌کوان، پیشگام فیلم‌های کونگ فو بود و همچنین فیلم بسیار تحسین‌شده شوالیه را کارگردانی کرد. تقریباً پنجاه نقاشی از سال 1965 تا 1985 بر اساس آثار نویسنده چیونگ یائو بود. در اکثر فیلم‌هایی که بر اساس آثار چیونگ یائو ساخته شده‌اند، «ملکه آسیا» لین چینگ شیا بازی می‌کرد.

سینمای جدید

دهه 80 و 90 زمان ظهور «سینمای نو» بود. پس از فروپاشی بازار فیلم در اوایل دهه 1980، شرکت فیلم مرکزی دولتی (Zhunying) شروع به حمایت مالی از فیلم های تجربی نسل جدیدی از کارگردانان کرد.استادانی مانند Hou Xiaoxian، Yang Dechang و دیگران در میان آنها آمدند. داستان نور و تاریکی یانگ دچانگ (1982) (光陰 的故事، در زمان ما) اولین فیلم سینمای جدید بود.

یک دستاورد مهم مرد ساندویچی (1983) بود (兒子的大玩偶، مرد ساندویچی). بسیاری از فیلم‌ها با همکاری کارگردان‌های مختلف به صورت گلچین فیلم‌برداری شدند و از زندگی خودشان روایت می‌کنند. فیلم‌های داستان تایپه (1985)، ترسناک (1986) اثر ادوارد یانگ اثر بزرگی بر جای گذاشتند. «زمانی برای زیستن و زمانی برای مردن»، «تابستان نزد پدربزرگ» (1984)، «غبار یک زندگی بیهوده» (1986) اثر هو شیائوکسیان. در این مدت سالانه بالغ بر 300 فیلم بلند ساخته می شد که امروزه کمتر از 10 فیلم می باشد .

این فیلم با درامات زدایی، زبان تداعی، روانشناسی، تمرکز بر فرد و گفتگوی مستقیم با تماشاگر متمایز است. کارگردان Hou Xiaoxian فیلم معروف "شهر غم" را درباره تراژدی سال 1945 ساخت، زمانی که ژاپنی ها تایوان را ترک کردند، اما دولت از سرزمین اصلی چین به جای آنها آمد و دو "وطن پرستی" با هم برخورد کردند. آنگ لی کارگردان معروف برای فیلم حس و حساسیت، یک شیر طلایی برای شهوت و جوایز بین المللی دیگر جایزه اسکار دریافت کرد. او در هالیوود کار می کند.

پردرآمدترین فیلم در تاریخ تایوان، درام رمانتیک کیپ شماره 7 (کارگردان وی دشنگ) در سال 2008 بود. فیلم گانگستری مونگا در سال ۲۰۱۰ به کارگردانی نیو چنگزه جوایز متعددی را از آن خود کرد.

ژانرهای فیلم

wuxia

قدیمی ترین ژانر سینمای چین و همچنین یکی از محبوب ترین ها. شهرت او بسیار فراتر از آسیا است و فیلم های فانتزی هالیوود اغلب از تکنیک های هنری او استفاده می کنند.

کلمه "wuxia" به معنای واقعی کلمه "جنگجوی نجیب" است. از تصاویر این ژانر اغلب به عنوان "سینمای هنرهای رزمی" یاد می شود. در واقع، اینها تقریباً مشابه فیلمهای اروپایی یک شنل و شمشیر با یک ایده مشخص از تاریخ به عنوان یک میخ هستند که می توانید در آخرین لحظه طرحی ماجراجویانه با دسیسه ها، تعقیب و گریزها، نجات های معجزه آسا و ... البته مبارزه با شمشیر

واقع گرایی در صحنه سازی صحنه های رزمی یک امتیاز در ووشیا محسوب نمی شود. برعکس، صحنه‌سازی مبارزات به‌عنوان باله‌های شگفت‌انگیز، که مخصوصاً برای دوربین ایجاد شده‌اند، بسیار ارزشمند است. در دهه 60 در هنگ کنگ، یک حرفه منحصر به فرد از یک طراح رقص اکشن به وجود آمد - یک فیلمبردار که صحنه های اکشن را بر روی صفحه نمایش می دهد، مانند صحنه های نمایشی از یک موزیکال هالیوود. طراحان رقص اکشن پیشرو در هنر فیلمبرداری و تدوین تا حد کمال تسلط دارند و فیلم های خود را در کنار صحنه سازی دعوا در فیلم های دیگر کارگردانان خلق می کنند.

بیشتر wuxia های مدرن چینی محصول مشترک هنگ کنگ هستند. با تشکر از موفقیت اولین تولیدات مشترک از این دست - "ببر خیزان، اژدهای پنهان" (انگ لی، 1999)،  "قهرمان" _cc781905-5cde-3194-3194 Zhang Yimou, 2002) and_cc7 5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_ "House of Flying Daggers"   (ژانگ ییمو) تمام فیلم های مد شده اند - ژانگ ییمو بر فراز دنیای مد شده است. از جمله معروف ترین wuxia های اخیر می توان به دیلوژی Brotherhood of Blades ( لیو یانگ ، 2014 و 2017) و همچنین wuxia western  Benny Chan _cc781905 Call of Heroes" _cc785 -5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_(2016). در سال 2018، ژانگ ییمو، کلاسیک زنده با فیلم "سایه" با راه حلی منحصر به فرد تصویری به سبک نقاشی تک رنگ با جوهر به این ژانر بازگشت.

​

فانتزی

گاهی اوقات شخصیت‌های عرفانی - روباه‌های گرگینه، جادوگران، شیاطین، مردگان زنده - راه خود را به اکشن wuxia باز می‌کنند، و سپس فیلم، که قبلاً از رئالیسم دور است، به یک فانتزی تبدیل می‌شود و xianxia نامیده می‌شود. مد برای چنین تصاویری در سرزمین اصلی چین در سال 2009 آغاز شد، زمانی که گوردون چان، یک استاد اکشن با تجربه از هنگ کنگ، صحنه های اکشن تماشایی را در فیلم پوست نقاشی شده با طرحی فانتزی بر اساس داستان پو سونگلینگ در مورد روباهی که آرزوی تبدیل شدن به یک روباه را دارد ترکیب کرد. مرد. .

گوردون چان آزمایشات خود را با فرسکو (2011) ادامه داد، که به عنوان دنباله ای برای پوست نقاشی شده بود، اما بعداً به یک فیلم مستقل تبدیل شد. این فیلم همچنین با الهام از داستان‌های Pu Songling، داستان یک پسر مدرسه‌ای ساده لوح را روایت می‌کند که از میان نقاشی دیواری باستانی روی دیوار یک صومعه عبور می‌کند و خود را در دنیایی می‌بیند که منحصراً توسط زنانی با زیبایی غیرمعمول زندگی می‌کنند.

از موفق ترین فیلم های فانتزی می توان به پوست نقاشی شده 2 (2012) اشاره کرد که یکی از سه فیلم پرفروش سال بود. این فیلم به کارگردانی کارگردان سرزمین اصلی ورشان، ترکیبی از طنز، ترسناک و ملودرام است. کارگردانان هنگ کنگی سوئی چن و تسوی هارک دو فرنچایز محبوب را در سرزمین اصلی راه اندازی کردند، به ترتیب Monkey King و Detective Di.

فیلم افسانه گربه شیطان محصول مشترک چین و ژاپن (چن کایگه، 2017) به موفق ترین فانتزی سال های اخیر از نظر هنری تبدیل شده است. برای این فیلم، پایتخت باستانی چین چانگان در پنج سال و 200 میلیون دلار ساخته شد. پس از فیلمبرداری در این منظره باشکوه، یک جاذبه گردشگری افتتاح شد.

هیجان انگیز و ترسناک

ژانرهایی که در بین مردم بسیار محبوب هستند، اما توسعه آنها با سانسوری که اجازه صحنه های خشونت آمیز صریح را نمی دهد و مستلزم توضیح منطقی وقایع فراطبیعی است، مانع توسعه آنها می شود. با این حال، برای هر الزام سانسور، فیلمسازان چینی ده راه برای دور زدن آن ابداع می کنند، که در نتیجه در سرزمین اصلی چین هر سال بیش از صد فیلم ترسناک و هیجان انگیز تولید می شود. نیمی از آنها در سینماها اکران می شوند و بقیه از طریق اینترنت توزیع می شوند.

در ابتدا، سازندگان ترسناک چینی فیلم های خود را بر اساس فرمول داستانی که یادآور کارتون های اسکوبی دو بود، ساختند: در قسمت اول تصویر، یک هیولا ظاهر می شود و همه را می ترساند و در پایان توضیحی منطقی از آنچه اتفاق می افتد ارائه می شود. اما هر چند وقت یکبار این توضیحات "علمی" دور از ذهن تر شد. به زودی، فیلمسازان چینی دریافتند که سانسورها به طور جادویی تحت تأثیر ظاهر شدن روی صفحه روانکاو قرار گرفته اند که با هوای مهمی می گوید: "در واقع، ارواح وجود ندارند، اما آنچه شما دیدید فرافکنی ناخودآگاه شماست!" این عبارت به فیلمسازان این فرصت را می داد که باورنکردنی ترین فانتزی ها را نشان دهند. بدین ترتیب تریلر روانکاوانه چینی متولد شد. کارگردان این فیلم، ژانگ بینجیان، که در اولین فیلمش خفگی (2005) مرز بین واقعیت و توهمات قهرمانی را که معتقد است همسرش را کشته است و یک خانم روانکاو پیر را که سعی می‌کند بفهمد واقعاً چه اتفاقی افتاده است، در بازی جلوه داده است. سند - سند قانونی.

در همین حال، محبوبیت روانکاوی در جامعه چین رو به افزایش بود. طبقه متوسط چین، در بحبوحه تغییرات اجتماعی سریع و رقابت شدید، بیش از پیش مستعد استرس، روان رنجوری و افسردگی شد. از آنجایی که این طبقه متوسط است که مصرف کننده اصلی سینما است، خیلی زود مشخص شد که انگیزه های روانکاوانه به تنهایی می تواند موفقیت فیلم را بدون هیولا تضمین کند.

در نتیجه، رونق روانکاوی در سینما در چین وجود داشت که تنها با رونق مشابهی در سینمای آمریکا در دهه 1940 قابل مقایسه بود. شخصیت‌هایی که از دوپارگی شخصیت، فراموشی و روان رنجوری‌های مختلف رنج می‌برند، در فیلم‌های مهیج و ترسناک چینی مانند کابوس (هرمن یاو، 2012)، عشق شبح (تینگ لیانگ، 2012)، دالی (کیو چوجی، 2013)، «رشته‌های مرگبار» (ژووی) پراکنده می‌شوند. و Zhou Xiaoxi، 2013)، "هیپنوتیزور بزرگ" (Laste Chen، 2014).

اما کاهش اخیر سانسور برای موجودات و رویدادهای ماوراء طبیعی می تواند تعادل را به نفع داستان های ارواح گوتیک که در سرزمین اصلی چین با ازدواج (Teng Huatao، 2007) و خانه ای که هرگز نمی میرد (Raymond Yip, 2014) آغاز شد، تغییر دهد.

​

فیلم های گانگستری و پلیسی

این ژانرها نیز به شدت از سانسور رنج می بردند، که برای مدت طولانی اجازه نمی داد داستان هایی در مورد مافیا و همچنین در مورد مقامات فاسد و افسران پلیس وجود داشته باشد. ساخت فیلم‌هایی درباره فساد و جنایت سازمان‌یافته در سرزمین اصلی چین تنها با انتقال اکشن به گذشته به دوران جمهوری بورژوایی 1912-1949 امکان‌پذیر بود. با کمپینی که شی جین پینگ برای مبارزه با فساد راه اندازی کرد، وضعیت تغییر کرد و به لطف آن وجود آن در چین در سطح رسمی به رسمیت شناخته شد.

فنگ شیائوگانگ و "دنیای بدون دزد" (2004) او را می توان پیشگامی در ژانر یک فیلم گانگستری بر اساس مواد مدرن دانست. اما تنها در دهه 2010 بود که فیلم‌های گانگستری و پلیسی پخش شد. به طرز هوشمندانه ای پیچیدگی فرم را با داستان گیرای چنگ ای در فیلم "گروگان مرگ" (2012) ترکیب می کند. No Man's Land (نینگ هائو، 2013)، که در سال 2010 فیلمبرداری شد و به مدت سه سال با سانسور مبارزه کرد، موفقیت بین المللی به دست آورد.

درام‌های جنایی معاصر چینی مانند مستر شش (گوان هو، 2015)، انفجار (ژانگ ژنگ، 2017)، خشم سکوت (شین یوکون، 2017) نمونه‌هایی از فیلم‌های ژانر بزرگسالان هستند. در این فیلم‌ها، گانگسترها بر معادن زغال‌سنگ و شهرها حکومت می‌کنند، پلیس‌ها گنگ و بی‌کفایت هستند و پول همه مشکلات را برای افراد سرسخت حل می‌کند. اما بچه های سرسخت باید یک نفر را زیر پا بگذارند، و توسط یک عنکبوت جهش یافته نیش نزنند - یک فرد کوچک معمولی از بین کسانی که قبلاً بدون توجه از آنها عبور می کردند.

​

ملودرام، کمدی رمانتیک

محبوب ترین ژانرها در سرزمین اصلی چین. ظهور کمدی های رمانتیک زمانی آغاز شد که انتقام سوفی (2009)، به کارگردانی اوا جین، خواننده و کارگردان سابق اپرا، تبدیل به موفقیت آمیز باکس آفیس شد و زمانی که کمدی فانتزی پری دریایی (استفن چاو، 2016) رکورد باکس آفیس را شکست، به اوج خود رسید. با جمع آوری 550 میلیون دلار. پس از آن، محبوبیت این ژانرها کاهش یافت، اما همچنان به طور فعال در چین تولید می شوند.

"انتقام سوفی"

ملودرام ها و کمدی های رمانتیک نقطه شروع کارگردانان زن چینی هستند. علاوه بر ایوا جین، بازیگران زن مشهور شو جینگلی و رنه لیو، خو شیائولوی روزنامه‌نگار تلویزیونی و ژانگ مو، دختر و دستیار ژانگ ییمو، اولین کارگردانی خود را با چنین فیلم‌هایی انجام دادند. از جمله محبوب ترین نقاشی های این نوع می توان به "در جستجوی آقای کامل" (2013)، "ناگهان هفده" (2017)، "ما و آنها" (2018) اشاره کرد. جالب اینجاست که کارگردانان زن چینی که به خاطر کمدی های رمانتیک خود مشهور هستند، اغلب به سرعت از این ژانر فاصله می گیرند و به ژانرهای "مردانه" هیجان و اکشن روی می آورند و به دنبال شکستن کلیشه رایج سینمای "زنانه" هستند.

​

علمی تخیلی

تنها ژانری که تا همین اواخر در چین توسعه نیافته بود. تا حدی به این دلیل که طبق استانداردهای مدرن، به بودجه های سنگین و جلوه های ویژه پیچیده نیاز دارد، تا حدی به این دلیل که کارگردانان چینی بیشتر به ساختن فانتزی درباره شیاطین و روباه ها عادت دارند.

اما در سال 2019، مجموعه ای کامل از فیلم های علمی تخیلی درباره کاوشگران فضایی بی باک، نبرد با بیگانگان و دیگر قهرمانان بین کهکشانی در چین منتشر شد. و اولین آنها زمین سرگردان (فرانت گوو) بود، اقتباسی سینمایی از داستان محبوب ترین نویسنده لیو کیسین، برنده جایزه هوگو. خورشید در آینده به یک غول سرخ تبدیل می شود و در شرف نابودی زمین است. دولت جهانی تصمیم می گیرد چیزی شبیه ملخ های بزرگ را به آن وصل کند و با تبدیل آن به یک سفینه فضایی غول پیکر، کل سیاره را به منظومه شمسی دیگری منتقل کند.

​

همزیستی با هالیوود

سینمای چین امروز در چهارراه کل جامعه قرار دارد. از یک سو، توسعه سریع اقتصادی آن را به یک نیروی جهانی تبدیل کرده است که حتی هالیوود نیز باید با آن حساب باز کند. از طرفی معلوم شد که او گروگان یک نظام سیاسی بی اثر است. ایده کمونیستی در چین مرده است، اما رژیم اقتدارگرا باقی مانده است و در تلاش است تا جامعه پیچیده چین را کنترل کند. 

با وجود این، بزرگترین شرکت های فیلم جهان همچنان به همکاری با چین متکی هستند.

عینی کوکاس، در کتاب اخیر خود در هالیوود ساخته شده در چین، استدلال می کند که سینمای چین و آمریکا در یک همزیستی قرار دارند: و رقابتی... اگر بازار فیلم چین به رشد خود ادامه دهد، ما به طور فزاینده ای شاهد فیلم های هالیوودی خواهیم بود که فقط ساخته نمی شوند. در چین، اما برای چین ساخته شده است. و اگر سرمایه گذاری های چینی نیز افزایش یابد، سرمایه گذاری های چین نیز افزایش خواهد یافت. این روابط در حال حاضر اثر خود را در روند فرهنگی جهانی به جا می گذارند. امروز، ایالات متحده و چین فقط محتوای رسانه‌ای مشترک تولید نمی‌کنند، بلکه برندهای فرهنگی یکدیگر را می‌سازند.»

​

بهترین درام های چینی: